نويسندگان: سيد داوود تدريسی *، سيد جلال مدنی ، فروردين فرمند ، عباس عبادی ، علی اکبر کريمی زارچی ، مسعود ثقفی نيا ، صديقه ميرهاشمی ، زهرا حاجی امينی و الهه متحديان تبريزی

* - دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی بقيه‌ا... (عج)، تهران، ايران اهداف. داروهای آرام­بخش به ميزان زيادی برای بيماران بستری در بخش مراقبت ويژه به­کار برده مي­شود. ارزيابی ساختاری از آرام­سازی و بي­قراری، برای تعيين مقدار دارو­های آرام­بخش براساس نوع رفتار بي­قراری مفيد است. مطالعه حاضر با هدف تعيين دقيق اعتبار و روايی مقياس ريچموند به زبان فارسی در بيماران بزرگسال بستری در بخش مراقبت ويژه انجام شد. روش ­­ها. ابتدا نسخه انگليسی ريچموند به زبان فارسی برگردانده و با اجماع متخصصان، نسخه فارسی اوليه تهيه شد و روی 35 بيمار مورد آزمايش قرار گرفت. نسخه فارسی به­روش "ترجمه برگشتی" مجددا به انگليسی برگردانده و روی 35 بيمار آزمايش شد. پس از آموزش کاربران (يک پزشک بيهوشی و 7 پرستار)، اين مقياس در دو مرحله روی 120 بيمار بستری در بخش مراقبت ويژه بزرگسالان يکی از بيمارستان­های تهران به­منظور اندازه­گيری روايی بين آزمون­گرها مورد مطالعه قرار گرفت. يافته­ ها. مقايسه ضريب همسانی درون­گروهی (مقياس اصلی ريچموند؛ κ) معادل 65/0 با مقياس آنالوگ بصری (r) معادل 76/0 و ضريب توافق بين­گروهی (α) معادل 95/0 حاکی از توافق قابل­قبول بين ارزيابان است. نتيجه­ گيری. مقياس سطح بي­قراری ريچموند، ابزار مناسبی برای اندازه­گيری وضعيت آرام­سازی در بيماران بخش ويژه بين فارسي­زبانان است و ضريب توافق مناسبی بين ارزيابان دارد . استفاده از اين مقياس استاندارد، از عوارض آرام­سازی و مدت زمان استفاده از آنها مي­کاهد و پرستاران بخش مراقبت ويژه، با مفهوم آرام­سازی بر اساس دستور پزشک به تفاهم مي­رسند.     واژه‌های کليدی: داروی آرام بخش، بی قراری، اعتبار، روايی،